Het wel en wee van Scheve Toren 1

Donderdag 26 september, eindelijk begint het schaakseizoen weer in de HSB competitie. Na de degradatie is het weer zaak om terug te keren waar wij thuishoren, de Hoofdklasse.
De eerste horde hierop is SHTV 2. Vorig jaar wisten wij tegen het 1e team van SHTV niet te winnen, maar het zou toch moeten lukken tegen het 2e team? Hoe de avond afliep kunt u hieronder lezen.
Aan de voorbereiding kan het niet liggen. Van teamleider Kees informatie e-mail ontvangen over speellocatie en tijdstip. Met Aad en Michel samen in de tram, terwijl Kees, Jeroen en Rudi met de auto gezamenlijk aankwamen. In de speellocatie was al Erik Jan aanwezig. Dave kwam een paar minuten nadat de klokken al waren aangezet eraan. Bij de start van de wedstrijd werd medegedeeld dat er streng wordt opgetreden met betrekking tot de telefoon. Afgaan is een resolute nul, geen waarschuwing vooraf.
Als eerste was Sascha klaar,tegen Ed Olvers. Een Siciliaan resulteerde uiteindelijk in herhaling van zetten. Geen probleem, zodoende kon ik ff bijtanken en mij als verslaggever van de wedstrijd opgeven. Het was pas 20:45. Een kwartier later kon Dave een punt bijschrijven. Veel moeite hoefde Dave er niet voor te doen. Zijn opening was al prima, zijn tegenstander Tobias Li-Behn behandelde het niet zo best. Tobias probeerde nog met een tegengestelde rokade een tegenspel te krijgen, maar toen ging er een telefoon af. Het was de moeder van Tobias die belde. Een resolute nul dus, wat tot een frustatiemoment bij Tobias leidde. Dave kon gelukkig hierdoor snel naar huis en ook bijtanken.
Jeroen was de volgende met een uitslag, maar inmiddels was het al tegen 22:40.Tegen René Weerts (staat echter niet op de ratinglijst van SHTV, maar bij Schaakhuis en DSC) had Jeroen het lastig, René is een toernooitijger, de toernooien van OKU, Nova College en Leiden Chess Tournament in de benen speelde resoluut zijn zetten. Jeroen ging in de denktank en verbruikte zeeën van tijd. Langzamerhand kwam Jeroen onder de druk uit die op de koningsvleugel was en veroverde de H-lijn. Met een paar minuten voor Jeroen probeerde hij nog een trucje op de onderste rij, echter was het niet voldoende voor een punt, zelfs ook geen half punt. Uiteindelijk was het een helpmatje, welke René deed besluiten om een biertje te trakteren aan Jeroen. 10 minuutjes later was het Rudi met een uitslag. Tegen Karl Baak werd het een Franse partij, waarin Rudi met de witte stukken acteerde. Moet ook wel als je aan bord 1 speelt, dat is het lot van de clubkampioen. Rudi is zoals gebruikelijk veel tijd aan het verbruiken, de stelling was ook wel oké. De zwarte witte loper was een soort van pion geworden en had niet veel in de brengen gedurende de wedstrijd. Met een actieve koning, de torens op de open g-lijn, de witte loper loerend naar g6 en de dame naar g7 en/of h5was het wachten op het torenoffer. In luttele minuten na Txg6 was het over en uit. We stonden weer op voorsprong.
Inmiddels was het 23:00 en ineens waren er 2 remises bij. Nu is de ene remise de andere niet. Beiden wel een half punt, maar bij Erik Jan voelde het als een halfje te weinig en bij Kees een oké resultaat. Erik Jan ging voortvarend van start tegen Meile Tamminga. Een Schotse opening werd niet optimaal behandeld door Meile wat resulteerde in een geïsoleerde dubbele c-pion voor hem. Erik Jan wist een pion te veroveren (1 van de c-pionnen), maar qua stelling werd het er niet beter op. Zwart werd actiever. In het eindspel had Erik Jan een vrijpion op de a-lijn, welke doorstoomde naar de 6e rij. Meile wist echter tegenspel te bereiken en de koning stond goed gepositioneerd, welke Erik Jan deed besluiten tot remise. Een gemiste kans denk ik zo.
Kees stond tegen Evert Baak in het begin vrij gedrukt, Evert had meer dreiging en de d6 pion van Kees was de angel van het spel. Na het ruilen van de torens wordt de druk verminderd, en veld d6 kon extra gedekt worden door het paard. De muziek ging uit de stelling en een remise was het feit.
Nog 2 borden over, Aad en Michel. Van deze borden was Aad de eerste met een uitslag. Piet Sikkes was de tegenstander. Aad toverde een moderne opening op het bord, geen problemen op het bord qua zwaktes. Nu nog een plan verzinnen was (mijn) motto. Het loperpaar van Aad was het wapen, tegen het paard en de witte loper. In het eindspel wist Aad een belangrijke pion te veroveren en hiermee een vrijpion te verkrijgen. Helaas ging dit ten koste van het loperpaar. De zwarte loper kon echter het witte paard niet tot zetdwang krijgen, waarmee na veel zetjes tot remise werd besloten.
De tussenstand is inmiddels 3-4 in ons voordeel, aan Michel de taak om het beslissende halfje binnen te halen. Jan Verheijen was de opponent. De waarderingen van Fritz hebben gedurende de partij varieerde van een dikke plus voor Jan tot een dikke plus van Michel. Als toeschouwer aan het bord kneep ik hem wel, komt dat wel goed met Michel? De winst voor Jan lag voor de hand, de koningsvleugel van Michel zag er niet zo best uit met een loper op h3, die alleen keek naar f5. Op de damevleugel lagen de kansen voor Michel, ook met de open d-lijn. Nadat de koningstelling enigszins in orde was, zeker ook na g4 van zwart (waar f4 meer voor de hand lag), kreeg Michel grip op de stelling. De torenverdubbeling op de d-lijn was prima en het schaakje op d8 ook. Echter zag Michel niet de mogelijkheid om de torens de ruilen tegen de dame en de loper, hiermee werd ook een kans gemist. Na het ruilen van de dame, de toren en de loper hield zowel Michel als Jan een toren over en evenveel pionnen. De muziek was op den duur uit de stelling waarna Jan zich tot zijn teamleider wendde en zei: “mag ik remise aanbieden (wetende dat dit tot verlies van het team zou leiden)”? De teamleider gaf toestemming en zodoende rolde er een 3,5 – 4,5 overwinning voor ons uit.
Een zwaar bevochte overwinning, maar die tellen ook. Over bijna 2(!) maanden mogen wij weer, we kunnen niet wachten.

Sascha Ottenhof